Το εφαρμοστέο δίκαιο της αριστοκρατίας - παρελθόν και παρόν

Ο νόμος περί ευγενείας έχει μακρά ιστορία. Ήδη για περισσότερα από 1500 χρόνια, το δίκαιο της ευγενείας ήταν άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο έντονο. Ωστόσο, η εξέλιξη των τελευταίων αιώνων ήταν οπισθοδρομική - οι έντονες κοινωνικές αλλαγές κατά τον 18ο και 19ο αιώνα προκάλεσαν απώλεια της σημασίας της αριστοκρατίας και, συνεπώς, και του δικαίου της αριστοκρατίας. Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν ακόμη και σήμερα νομικές ρυθμίσεις και ειδικά δικαιώματα για τα μέλη της αριστοκρατίας. Επομένως, αξίζει να ρίξετε μια ματιά στην ιστορία του δικαίου της ευγενείας, του δικαίου των ονομάτων και των διαφορών στην απόκτηση και τη χρήση της προσθήκης ονόματος.

Η ιστορία του νόμου περί ευγενείας

Οι απαρχές του νόμου περί ευγενείας βρίσκονται στον 6ο αιώνα μ.Χ. Εκείνη την εποχή, ο Φράγκος βασιλιάς Κλόβις ο Πρώτος δημιούργησε τη λεγόμενη Lex Salica. Ως γερμανικό φυλετικό δίκαιο, ο νόμος αυτός ίσχυε εφεξής για όλα τα μέλη της αριστοκρατίας σε γερμανικό έδαφος. Η Lex Salica αποτελούσε μέρος του δημόσιου δικαίου. Από τη μία πλευρά, υπήρχαν νομικές ρυθμίσεις για όλους τους πολίτες, ενώ ταυτόχρονα αναπτύχθηκαν ορισμένες εξαιρέσεις για τους ευγενείς. Έτσι, για πρώτη φορά έγινε νομική διάκριση μεταξύ των ευγενών και των αστών. Επιπλέον, υπήρχαν ρυθμίσεις για τη μετάβαση στην αριστοκρατία. Εάν οι μη ευγενείς ήθελαν να ανήκουν από τότε στην αριστοκρατία, οι κανονισμοί της Lex Salica ήταν σχετικοί.

Στη μετέπειτα πορεία της ιστορίας, η αριστοκρατία χωρίστηκε σε διάφορες τάξεις. Τα μέλη της ανώτερης αριστοκρατίας μπορούσαν να κάνουν χρήση πολυάριθμων απαλλαγών. Αυτές περιλάμβαναν ειδικό δικονομικό δίκαιο, ειδικές ρυθμίσεις οικογενειακού δικαίου και κληρονομικού δικαίου, με τις οποίες η ανώτερη αριστοκρατία αντιμετωπίζονταν διαφορετικά από τα μέλη της αστικής τάξης.

Ακόμα και μετά την έναρξη ισχύος του Αστικού Κώδικα το 1900, η υψηλή αριστοκρατία είχε έναν ιδιαίτερο ρόλο, καθώς αποκλίνουσες ρυθμίσεις καθορίζονταν σε ξεχωριστό νόμο για την αριστοκρατία. Ένας ειδικός νόμος για την αριστοκρατία δεν υπήρχε επομένως αποκλειστικά στην αρχή της αριστοκρατίας. Επιπλέον, οι ευγενείς απολάμβαναν καλύτερη οικονομική κατάσταση. Παρέμεναν εντελώς ανεπηρέαστοι από τις φορολογικές και τελωνειακές υποχρεώσεις, με αποτέλεσμα οι δασμοί των ευγενών να είναι σημαντικά χαμηλότεροι. Αυτό συνέβαλε περαιτέρω στην οικονομική ενίσχυση της τάξης των ευγενών.

Τον 19ο αιώνα, υπήρχε ακόμη και ξεχωριστή αρχή για τους ευγενείς και τους τίτλους ευγενείας. Ο Πρωσός βασιλιάς Φρειδερίκος Γουλιέλμος IV δημιούργησε αυτή την αρχή το 1855, στόχος της οποίας ήταν η βελτίωση της φροντίδας των μελών της αριστοκρατίας. Η λεγόμενη Heroldsamt προωθούσε την εφαρμογή του νόμου περί ευγενείας. Το δίκαιο των ευγενών υπέστη επίσης πολλές αλλαγές κατά τη διάρκεια της ιστορίας. Το κοινό χαρακτηριστικό των περισσότερων ρυθμίσεων, ωστόσο, είναι ότι οι ευγενείς είχαν καλύτερο νομικό καθεστώς και προτιμησιακή μεταχείριση.

Η πτώση της μοναρχίας και ο νέος νόμος περί ευγενείας

Η πτώση της μοναρχίας ήταν καθοριστικής σημασίας για την αριστοκρατία και το ευγενές δίκαιο. Αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι τα μοναρχικά κράτη ήταν στενά συνυφασμένα με την αριστοκρατία. Το σαλικό δίκαιο του Κλοβίς του Α΄ ίσχυε κατ' αρχήν μέχρι το τέλος της μοναρχίας και τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά το 1918 τέθηκε σε ισχύ το γερμανικό αυτοκρατορικό σύνταγμα. Αυτό όριζε στο άρθρο 109 ότι καταργήθηκαν όλα τα προνόμια και τα μειονεκτήματα που προέκυπταν από προνομιακή γέννηση ή ιδιότητα. Η νομική βελτίωση της αριστοκρατίας αποτελούσε παρελθόν.

Στο εξής, οι τίτλοι ευγενείας ήταν απλώς προσθήκες στο όνομα και δεν απονέμονταν επίσημα. Έτσι, ο τίτλος της αριστοκρατίας έγινε πιο προσιτός και μεταβιβάσιμος. Το νομικό δικαίωμα των ευγενών δεν έπαιζε πλέον ρόλο. Σήμερα, είναι δυνατόν να αγοράσετε έναν τίτλο ευγενείας και στο εξής να τον χρησιμοποιείτε ως καλλιτεχνικό όνομα.

Ωστόσο, μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η αρμόδια επιτροπή για τα δικαιώματα των ευγενών εξακολουθούσε να ελέγχει αν οι τίτλοι ευγενείας διαχειρίζονταν σωστά. Ωστόσο, επρόκειτο για έναν ειδικό θεσμό ιδιωτικού δικαίου, οπότε δεν ήταν πλέον συγκρίσιμος με το κρατικό γραφείο του κήρυκα. Επιπλέον, οι αποφάσεις ήταν αποκλειστικά δεσμευτικές για τα μέλη της επιτροπής.

Παρόλα αυτά, το Adelsrechtsausschuss ελέγχει ακόμη και σήμερα αν ένας τίτλος ευγενείας κατέχεται με τον ορθό ιστορικό τρόπο. Έτσι, η ARA δημιουργήθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ως ειδικός θεσμός ιδιωτικού δικαίου, γι' αυτό και δεν είναι πλέον συγκρίσιμη με το πρωσικό γραφείο του Herald. Η ARA ελέγχει την ιδιότητα του μέλους της "ιστορικής αριστοκρατίας" με βάση το σαλικό δίκαιο- ωστόσο, οι αποφάσεις της δεν είναι δεσμευτικές για όποιον δεν είναι μέλος.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ενός τίτλου ευγενείας, ενός τίτλου ευγενείας και ενός τίτλου ευγενείας;

Εκτός από τον τίτλο ευγενείας, εμφανίζονται επίσης συχνά σήμερα οι όροι "ευγενής τίτλος" και "τίτλος ευγενείας". Ο τίτλος ευγενείας αναφέρεται στην κοινωνική θέση του κατόχου του. Έτσι, ο τίτλος ευγενείας εξακολουθούσε να είναι σημαντικός στο Σύνταγμα της Βαϊμάρης για τον καθορισμό της αντίστοιχης βαθμίδας πρωτοκόλλου. Σε αυτό το σύστημα κατάταξης, ο αυτοκράτορας ήταν ο υψηλότερος βαθμός, ακολουθούμενος από τον βασιλιά, τον δούκα, τον πρίγκιπα, τον βαρόνο, τον κόμη, τον βαρόνο, τον ιππότη, τον ευγενή και τον ιπποκόμο ως τον χαμηλότερο βαθμό.

Σε κάθε έναν από αυτούς τους ευγενείς τίτλους αντιστοιχούσαν διαφορετικοί τρόποι προσφώνησης. Αυτές ονομάζονται ευγενικά προτάγματα και απαιτούσαν, για παράδειγμα, να απευθύνεται ένας δούκας ως βασιλική υψηλότητα, ενώ στις κατώτερες βαθμίδες οι κόμητες απευθύνονταν μόνο ως υψηλότητα ή οι βαρόνοι μόνο ως Hochwohlgebohrene. Τέλος, σήμερα συναντά κανείς τακτικά τον τίτλο ευγενείας με ονόματα σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Πίσω από αυτόν κρύβεται η κατάληξη του ονόματος που κάποτε χαρακτήριζε τους ευγενείς ως τέτοιους. Συγκεκριμένα, το "von" χρησιμοποιείται ως προσδιορισμός της καταγωγής ή το "zu" για να δηλώσει την αλλαγή κατοικίας - για παράδειγμα, "von Weißenfels zu Schwarzfels". Ωστόσο, είναι επίσης πιθανός ο συνδυασμός "von und zu", με τον οποίο οι ευγενείς δήλωναν την έδρα των προγόνων τους για πολλά χρόνια.

Η αριστοκρατία προϋποθέτει στο νόμο τα ονόματα

Σήμερα, το ευγενές κατηγόρημα υπόκειται μόνο στις ρυθμίσεις του νόμου περί ονομάτων. Ως εκ τούτου, είναι επίσης ευκολότερο να αποκτήσετε ένα ευγενές όνομα με διάφορους τρόπους.

Σε αυτή την περίπτωση, το προνόμιο της ευγένειας αποκτάται τακτικά μέσω της γέννησης - συζυγικής ή μη - καθώς και μέσω αλλαγών ονόματος που προκύπτουν ως αποτέλεσμα γάμου ή υιοθεσίας. Πολλοί συνδυασμοί είναι νοητοί - είναι επίσης δυνατόν μια γυναίκα να αποκτήσει τον τίτλο ευγενείας ως μέρος του ονόματος του συζύγου της και να τον μεταβιβάσει σε τρίτο σε περίπτωση διαζυγίου και νέου γάμου. Ωστόσο, η απόκτηση τίτλου ευγενείας μέσω της απλής αίτησης αλλαγής ονόματος δεν είναι τακτικά δυνατή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μια τέτοια αλλαγή είναι δυνατή μόνο υπό αυστηρές προϋποθέσεις, σύμφωνα με τις οποίες πρέπει να αποδεικνύεται η ψυχολογική επιβάρυνση του φορέα του ονόματος λόγω του ονόματος. Ωστόσο, το μη ευγενές όνομα είναι απίθανο να πληροί αυτά τα κριτήρια στην πράξη.

Διαφορές μεταξύ τίτλου ευγενείας, τίτλου προνομίου και προνομίου ευγενείας

Κατά την εξέταση του νόμου περί ευγενείας, εμφανίζονται διαφορετικοί όροι. Ο τίτλος ευγενείας, ο προνομιακός τίτλος και το ευγενικό προνομιακό περιγράφουν ένα μέρος της ευγενείας. Είναι όμως οι όροι συνώνυμοι ή υπάρχουν διαφορές;

Ο τίτλος του ευγενή περιγράφει ουσιαστικά τη θέση του ευγενή στην κοινωνία. Είναι ένας ακριβής προσδιορισμός της κοινωνικής θέσης. Ακόμη και στο Σύνταγμα της Βαϊμάρης, ο τίτλος ευγενείας εξακολουθούσε να είναι σημαντικός για τον καθορισμό της αντίστοιχης βαθμίδας. Ο αυτοκράτορας βρισκόταν στην κορυφή του καταλόγου κατάταξης, ακολουθούμενος από τον βασιλιά, τον δούκα, τον πρίγκιπα, τον βαρόνο κ.ο.κ.

Ανάλογα με τον τίτλο της αριστοκρατίας, επικρατούσε διαφορετικός τρόπος προσφώνησης. Αυτή η μορφή προσφώνησης ονομαζόταν ευγενική προφορά. Για παράδειγμα, οι δούκες απευθύνονταν ως βασιλείς. Ενώ ο τίτλος ευγενείας περιγράφει την κοινωνική θέση, το ευγενικό κατηγόρημα είναι η αντίστοιχη μορφή προσφώνησης. Το ίδιο ισχύει και για τον τίτλο predicate. Ακόμη και σήμερα, το ευγενές κατηγόρημα υπάρχει σε πολλά ονόματα, ανεξάρτητα από την τρέχουσα κοινωνική τάξη. Συγκεκριμένα, οι προσθήκες "von" ή "zu" υποδηλώνουν την προέλευση του ονόματος στο δίκαιο των ευγενών και αντιπροσωπεύουν έναν τέτοιο προνομιακό τίτλο.

Προδιαγραφές ευγενείας και το δικαίωμα σε ένα όνομα

Στις μέρες μας, το κατηγόρημα της ευγένειας εξακολουθεί να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο νομικό πλαίσιο. Ωστόσο, δεν υπάρχει πλέον ειδικός νόμος περί ευγενείας. Αντίθετα, το πρόκριμα της ευγενείας υπόκειται στον νόμο περί ονομάτων. Έτσι, είναι ευκολότερο για εσάς να αποκτήσετε και στη συνέχεια να φέρετε και ένα ευγενές όνομα.

Η απόκτηση του τίτλου της αριστοκρατίας είναι δυνατή με διάφορους τρόπους. Συνήθεις τρόποι είναι η απόκτηση του προσωνύμου μέσω γέννησης, αλλαγής ονόματος, γάμου ή υιοθεσίας. Ωστόσο, υπάρχουν επίσης πολυάριθμοι συνδυασμοί και μεμονωμένες περιπτώσεις. Κατά κανόνα, ωστόσο, δεν μπορείτε να αποκτήσετε τον τίτλο ευγενείας αποκλειστικά μέσω αίτησης. Αυτό είναι επιτρεπτό μόνο υπό πολύ αυστηρές προϋποθέσεις. Απαιτείται ψυχική επιβάρυνση, ώστε η προσθήκη του ονόματος να είναι επιβεβλημένη για την ψυχική σας υγεία. Μια τέτοια απόδειξη μόνο με βάση ένα μη ευγενές όνομα είναι μάλλον δύσκολη. Παρ' όλα αυτά, είναι πολύ πιθανό να αποκτήσετε έναν τίτλο ευγενείας και να πλασάρετε έναν τίτλο ευγενείας.

Απόκτηση τίτλου ευγενείας μέσω γάμου, γέννησης και υιοθεσίας

Πώς μπορώ να γίνω ευγενής; Τι σημαίνει η ιδιότητα του ευγενή; Κατ' αρχήν, δεν αρκεί το προνόμιο της ευγενείας για να γίνει κανείς ευγενής. Τα απλά κατηγορήματα "του" και "να" δεν καθορίζουν την ιδιότητα του μέλους της ευγένειας και τις πρώτες εντυπώσεις. Αντίθετα, απαιτείται ένας γνήσιος τίτλος ευγενείας προκειμένου να ανυψωθεί κανείς στην τάξη των ευγενών.

Σήμερα, η απόκτηση ενός κλασικού τίτλου ευγενείας και η είσοδος στην αριστοκρατία είναι εύκολα εφικτή μόνο για τις γυναίκες που αποκτούν τον τίτλο ευγενείας μέσω γάμου. Σε περίπτωση διαζυγίου, ωστόσο, ο τίτλος χάνεται εξίσου γρήγορα. Επιπλέον, δεν επιτρέπεται η μεταβίβαση του τίτλου από τη γυναίκα στα παιδιά της ή στον επόμενο σύζυγό της. Μόνο τα νόμιμα παιδιά θεωρούνται ευγενείς και μπορούν έτσι να ανέλθουν στον τίτλο των ευγενών. Η υιοθεσία, ωστόσο, είναι ένας άλλος τρόπος πραγματικής εισόδου στην αριστοκρατία.

Αγοράστε ευγενή τίτλο - Noble by purchase

Είναι δυνατή η αγορά τίτλου ευγενείας; Μπορεί κανείς να γίνει πραγματικά πραγματικός ευγενής μέσω μιας μεγάλης περιουσίας; Όσοι επιθυμούν να εισέλθουν στην αριστοκρατία και να φέρουν έναν γνήσιο τίτλο ευγενείας μπορούν να χρησιμοποιήσουν τους δρόμους του γάμου ή της υιοθεσίας. Μερικές φορές συμβαίνει να πραγματοποιείται υιοθεσία λόγω υψηλών ποσών αγοράς. Ένα εξέχον παράδειγμα είναι ο πρίγκιπας Marcus von Anhalt, ο οποίος είχε υιοθετηθεί ο ίδιος και έτσι έλαβε τίτλο ευγενείας. Ωστόσο, η αγορά μιας υιοθεσίας αντιπροσωπεύει μεγάλο ρίσκο. Αυτό είναι θεμελιωδώς ανήθικο, με αποτέλεσμα όλες οι συμφωνίες που συνάπτονται να είναι άκυρες.

Επομένως, μια λογική εναλλακτική λύση είναι να αγοράσετε έναν τίτλο ευγενείας από εμάς. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτόν τον τίτλο όπως έναν τίτλο ευγενείας και να τον χρησιμοποιήσετε ως ένα είδος καλλιτεχνικού ονόματος. Δεν υπάρχουν όρια στη χρήση του - η κατάρτιση συμβάσεων ή η κράτηση δωματίων ξενοδοχείου είναι εξίσου επιτρεπτή με τον νέο σας τίτλο ευγενείας. Επιπλέον, λαμβάνετε ένα αυθεντικό πιστοποιητικό διορισμού και το δικό σας οικόσημο - χωρίς κανένα ρίσκο.